Δύσκολη περίοδος ο Δεκαπενταύγουστος για όσους έχουν εμμονή με την εργασία. Το Δημόσιο, τα μαγαζιά και τα αντανακλαστικά υπολειτουργούν, οι περισσότεροι ματαιώνονται από τις προσδοκίες τους για χαλάρωση ή μελαγχολούν στην επιστροφή, μα πάντα υπάρχουν κι αυτοί, που μένουν πίσω…Χρόνια τούς παρατηρώ τον Αύγουστο στην Αθήνα…Τύποι φθαρμένοι από το σύστημα, τις επιλογές τους, από τις συγκυρίες, κάποιοι αποκλίνοντες, άλλοι εριστικοί, […]

Πολλές φορές αγνοείς την ύπαρξη τους.Κι όμως βρίσκονται πεισματικά εκεί, παραστάτες στην αναχώρηση και συνοδοιπόροι στην οδύνη, προσκαλώντας την ψυχή σε υπερκόσμιες μεταβάσεις, με φτωχικό εισιτήριο την ελπίδα, τον πόνο, την περιέργεια, την ταπείνωση, την απόγνωση. Απόμερα, γαλήνια και επιφυλακτικά, χωρίς ειδοποιήσεις σε φωτεινούς πίνακες και με μία μόνο οριστική και αμετάκλητη αναγγελία – τη συνειδητοποίηση πως ο κόσμος τούτος […]

Σε σένα κι απόψε θα σταθώ. Γυναίκα με τα ηγεμονικά αιτήματα και τα ανύπνωτα βράδια σου.Κατοπτρική, εικόνα, εκστατική, που τους καιρούς φευγαλέα ξεγέλασες, της τρεμάμενης δοσοληψίας την υπόσχεση ζητιανεύοντας.Απαρηγόρητη, ηττημένη ανάμνηση όσων να υπάρξουν ποθήσανε, αλλά στην αυταπάτη του μηδενός απροκάλυπτα τελματώθηκαν.Περνώντας τη γεύση από τα χείλη σου αντιστάθηκα στα κατηγορητήρια των αιώνων.Καιροφυλακτώντας την αγκαλιά σου, με τις ερινύες του […]

Και καθώς ξετυλιγόταν μπροστά μου ο δρόμος της επιστροφής, κοίταξα αδιάφορα στον καθρέφτη του αυτοκινήτου μου.Και λίγο πριν τη στροφή, που θα μου έκρυβε για πάντα την πόλη που αγάπησα, είδα κατάπληκτος μέσα στο μικρό κομμάτι του γυαλιού μια ολόκληρη καταιγίδα να παλεύει με τρία ουράνια τόξα και μια αέναη θάλασσα, βλοσυρή, να κατοπτρίζει την απόκοσμη μάχη. Πενιχρές ακτίνες εξαργύρωναν […]

Νύχτωσε και ταξιδεύω, ακολουθώντας την εμμονή μου. Μετρώ, ενώ τα δέντρα εκσφενδονίζονται, τα σκοτωμένα ζώα στο δρόμο, που ανασταίνονται και τρέχουν να αποδιώξουν τις ανελέητες ριπές των φώτων του αυτοκινήτου.Μαζεύουν τα τσακισμένα μέλη τους, και ξαναπεθαίνουν λίγο παρακάτω στην παραζάλη των ίσκιων και στα απειλητικά θροΐσματα.Αλίαρτος, Αγία Ευθυμία, Αγρίνιο, Άρτα, Κέρκυρα, μια περιπέτεια ασχεδίαστη της νεότητας, μαζί σου, όπως τόσες […]

Βρρέθηκε ο ουρανός τα σκοτεινά τα ύψη και κατέβηκε βλοσυρός με τα σύννεφα και με τη σιγανή βροχή, με τη μελαγχολία τη δεσποτική και τον αέρα να φιλήσει το θεσσαλικό τον κάμπο.Στη μικρή κωμόπολη οι άνθρωποι νωρίς μάζεψαν τις έγνοιες τους στα φωτισμένα σπίτια και οι δρόμοι έρημοι αντήχησαν τη σιωπή που κατευνάζει και τη μνήμη του αφανέρωτου διαβάτη.Γιατί, όσοι […]

Όλη σου την ιστορία περιέχει και σύνοψη γίνεται κάθε σου δυνατότητας. Άπειρη κι αυτή, σαν τόσα άλλα, και ας μοιάζει, στο χρόνο των ανθρώπων, ελάχιστη.Κι όταν πια την αναπολείς, φανερώνεται η απεραντοσύνη της, έτσι που έχει κατοπτρίσει την ύπαρξή σου. Όταν πια με το θάνατό της έχει γίνει αθάνατη και με την απώλειά της πολύτιμη.Γιατί μαζί της ακυρώθηκαν οι επιλογές, […]

Η αυτογνωσία, λοιπόν, είναι μία διαδρομή, που όσο πλησιάζει προς το τέλος της, τόσο φανερώνονται ή κατασκευάζονται οι σκοποί της.Ένα ταξίδι δεξιά κι αριστερά, σε μονοπάτια και αδιέξοδα και απεικάσματα, που σε ξεμακραίνουν, μία βάπτιση σε κοινωνικές ιδιότητες και αγώνες και πάθη, που ενώ νομίζεις πως σε ενδυναμώνουν, αν αφεθείς στις συμβατικότητές ή στις αισθητικές τους, σε παρασύρουν.Όχι στα βάθη, […]

Θα φτάσει μία στιγμή στη ζωή σου, που τα αυτονόητα και οι σταθερές, που με τόση υπεροψία σε έκαναν να αντιμετωπίζεις την καθημερινότητα, θα καταρρεύσουν.Ακόμα και οι αγαπημένοι, ανήμποροι ή απόντες πια, δε θα μπορούν να τροφοδοτήσουν τις βεβαιότητές σου. Είναι οι καιροί, που θα βρεθείς αντιμέτωπος με τη θνητότητα, η τρομερή ώρα, που συνειδητοποιείς πως τα θεμέλια και τα […]

Μετά από τόσα χρόνια περισπούδαστης εμβάθυνσης και καλλιέργειας της εμπειρίας μου, της πλουμισμένης και χορτασμένης από μυριάδες ερεθίσματα και πολυδιεργασίες, έτσι όπως προστάζει η Γνωστική Ψυχολογία, (και λίγο πριν καταστεί παντελώς άχρηστη για τα περισσότερα, μετατρεπόμενη σε βαρετή διήγηση και νουθεσία για τους νέους), της επέτρεψα συστηματικά να μου υπενθυμίζει τις συνέπειες, ενόσω επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά κι αμετανόητα τα […]

“Δεν υπάρχουν σαφείς διαχωριστικές διαφορές μεταξύ αυτού που είναι πραγματικό και αυτού που δεν είναι, ούτε του αληθούς και του αναληθούς. Δεν είναι απαραίτητο κάτι να είναι ή αλήθεια ή ψέμμα. Μπορεί να είναι και τα δύο”.Harold Pinter, 1958Τελευταίες ώρες του 2016… Αναλογιζόμαι τα λόγια του Pinter και την ουσία τους σε μία μεταμοντέρνα εποχή. Δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι για […]

Μοιάζουν κάποιες αγάπες με ακίνητα ταξί βαριεστημένα σε πιάτσα δίχως πελάτες. Χαράματα παγωμένα του Γενάρη, καθώς βιάζεσαι να δραπετεύσεις στο αεροδρόμιο.Ανοίγεις την πόρτα και πετιέται από τη νάρκωση ο οδηγός. Χωρίς καλοριφέρ με ζέστη μόνο από τα χνώτα του. Και αποφορά μεγάλη και δυσωδία.Κρατάς την ανάσα σου, τρυπά τη μύτη η τσιγαρίλα και η απλυσιά, συγκρατείσαι να μη φωνάξεις.Αλλά η […]

Πόσο δύσκολη για τους ανθρώπους η καλοσύνη. Σαν ορθογραφία στριφνή και, όταν ήταν μπορετό, μη μαθημένη. Γιατί λίγες οι παραλλαγές του σωστού και δύσκαμπτοι οι κανόνες και οι δασείες και τα πνεύματά του.Κουβαλά ιστορία κάθε παραξενιά της γλώσσας και ετυμολογία και προφορές και διαλέκτους. Βιώματα και αφηγήσεις και πόνους και σύνεση. Και λίγοι είναι εκείνοι, που ξεχωρίζουν τα αι και τα […]

Αν θέλετε να γίνετε μάγοι της ψυχής, μάθετε την πανάρχαια των κινήτρων τέχνη. Με άλλα λόγια το επίπονο έργο και καθήκον να αναγνωρίζετε τον ιδεατό εαυτό των μαθητών μέσα από της πραγματικότητας τον παραμορφωτικό φακό, να περιφρουρείτε την εξέλιξη τους, στης καθημερινής τελετουργίας την πλήξη ή ασφάλεια, να οριοθετείτε την έκβαση, ενόσω η πορεία είναι ακόμη ομιχλώδης και αμφίβολη.Αλλά κι […]

Η πιο θεσπέσια ομορφιά την παρακμή ενδύεται, τη φθίση και την ασχήμια, περιμένοντας -πολύτιμος λίθος δυσεύρετος μέσα στο τέλμα- να σκάψεις με τα νύχια σου βαθιά να την ανακαλύψεις.Σα γίνεις ικανός τον κονιορτό των ανθρώπων, τα αμετακίνητα πετρώματα της αδιαλλαξίας, και της ζωής τις λαίλαπες με πείσμα και διεισδυτικότητα από πάνω της να καθαρίσεις, τα μάτια σου έναν κόσμο γιορτινό […]