Κρίμα που τα πιο ευγενή συναισθήματα δε μεταβιβάζονται, όσο κι αν προσπαθούμε- ούτε ο έρωτας ούτε η νοσταλγία ούτε η αναπόληση ούτε η αυτοθυσία. Συνδεδεμένα είναι με τις μύχιες εμπειρίες του καθενός, τις προβολές, τις εξιδανικεύσεις, τις αναμνήσεις, τις προσδοκίες, τις ματαιώσεις. Δεν χρειάζεται να πείσετε κανέναν γι αυτά. Μόνο τη δική του εκδοχή θα καταλάβει.Κι ενώ τα προσφέρουμε ατόφια, […]

Ευστράτιος Παπάνης, Πανεπιστήμιο Αιγαίου Τόσες οι ηθικές των ανθρώπων, όσες και οι περιστάσεις.  Κάποτε στη μνήμη αναβαπτίζονται των παιδικών των χρόνων. Μπερδεύεται τότε η αναπόληση με το πρέπον, η μνήμη με των γονιών τη συμβουλή ή το μάλωμα και γίνονται νοσταλγία περισσότερο κι απωθημένο, παρά δεοντολογία και εξάντας σωτήριος για την κοινωνία. Άλλοτε προσχήματα ζητούν οι ανθρώπινοι κανόνες σε ό,τι […]

Ευστράτιος Παπάνης, Πανεπιστήμιο Αιγαίου Τα θεμέλιά της βαθιά ριζωμένα στην επικοινωνία. Ούτε ένστικτο ούτε ορμή ούτε μάθηση ή μίμηση και ανάγκη, παρά η συνείδηση, που αιμορραγεί, αν δεν την πλησιάσει. Αμάθητη στην αρχή, ζητά αφορμές, προβάλλει τον εαυτό στη χαρμολύπη των άλλων και ,συμπάσχοντας, θεριεύει. Μέχρι που μιαν αυγή το δάκρυ της, αναπάντεχο,αγκαλιάζει την ανθρωπότητα, πριν κρυφτεί στις αναστολές σου, […]

Στράτος Παπάνης  Καθώς περνούν τα χρόνια μέλλον και παρελθόν απροσδόκητα συρρικνώνονται. Το πρώτο καθώς τελειώνει ο καιρός και το δεύτερο γιατί, όσο μακραίνει, τόσο λιγότερα από την αίγλη του θυμάμαι. Χιλιάδες στιγμές ενσωματωμένες σε αόριστες και θολές εικόνες, άηχες λέξεις, περιληπτικές σκέψεις στην ομίχλη, γεγονότα απογυμνωμένα από λεπτομέρειες και ακίνδυνα, ευνουχισμένα από το χρόνο τα συναισθήματα.  Κι όλα μαζί αν […]

Ευστράτιος Παπάνης, Πανεπιστήμιο Αιγαίου  Δεν υπάρχει κοινή γνώμη και λογική. Θέλω να ξέρω πώς σκέφτεται ο καθένας, με τι γνώσεις και κίνητρα και ποια φερεγγυότητα έχει η άποψή του..Αλλιώς οι όροι αυτοί υπάρχουν όχι για να περιγράψουν έναν φανταστικό, υποθετικό, ανούσιο μέσο όρο, αλλά για να δικαιολογήσουν την αποποίηση ευθυνών. Ανόητα εφευρήματα, για να τα επικαλούνται όσοι ποδηγετούν τα πλήθη..Κι […]

Ευστράτιος Παπάνης Όταν, λοιπόν, ένα χαρακτηριστικό σάς έλκει σε κάποιον, ας πούμε ο δυναμισμός, η διάθεση για ρίσκο, ο αυθορμητισμός, η οργανωτικότητα, η τάση για περισυλλογή, να θυμάστε πως θα το λάβετε ολόκληρο κι οχι μόνο στους τομείς, που εσείς επιθυμείτε. Κι ακόμα χειρότερα για τους ανασφαλείς πως θα εξακολουθήσει να αναφέρεται σε όλες τις διαπροσωπικές σχέσεις κι όχι μονοπωλιακά […]

Ανήκω σε μια από τις γενιές, που σαν τυμβωρύχοι έχουν συλήσει κάθε αξία και έχουν πουλήσει μισοτιμής τα ακριβά κτερίσματα. Στις γενιές, που κενοτάφια μόνο θα παραδώσουν στα παιδιά, και μνημεία επιβλητικά, αλλά σαθρά, σαν τις ληρωδίες μας. Με την υποκριτική δικαιολογία πως όλα έγιναν στο όνομα κάποιου: της οικογένειας, της προόδου, της επανάστασης, του έρωτα. Οι προηγούμενες δεν ήταν […]

Ευστράτιος Παπάνης Η ανεκπλήρωτη αγάπη, επιστρέφει αγνώριστη στον τόπο που γεννήθηκε και γίνεται πληγή. Στο γυρισμό βρίσκει την πίκρα, τη ματαίωση, την απελπισία, την ενοχή κι όλες μαζί ενώνονται, την καρδιά που τις ενσάρκωσε να εκδικηθούνε. Καταλαμβάνουν τη σκέψη και το νου, το σώμα μαραζώνουν, γίνονται θρήνος, οργή, ενέργεια, ντροπή και εγκατάλειψη και ήττα και οδύνη. Την ελπίδα ψάχνουν για […]

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που γίνονται σημαντικοί μόλις αντιληφθείς την απουσία τους. Κρυμμένοι στον κουρνιαχτό των μεγάλων σχεδίων μας και  στις σκιές των προεξοφλημένων ρίσκων παρατηρητές, καρτερούν τα δεινά να αποτρέψουν. Και είναι περίεργο, γιατί, ενώ πάντα στην άκρη του μυαλού μας περιδιάβαιναν, αθόρυβοι, απάνεμοι και αφανείς, εφαλτήρια και στυλοβάτες να γίνουν δεν αρνήθηκαν, ακόμα και τότε που χρειάστηκε να φύγουν, […]

Οι άνθρωποι, αγαπημένοι μου συγγραφείς ή εραστές της γραφής, καλλιτέχνες και δημιουργοί, αρέσκονται στα μετα δεδομένα κι όχι στα δεδομένα αυτά καθ´ αυτά. Δηλαδή, περισσότερο τους κεντρίζει σε αρχικό στάδιο η γνώμη των ειδικών και μη για ένα βιβλίο, η άποψη του φίλου, που έτυχε να το διαβάσει, η δημοσίευση σε ένα περιοδικό, η κριτική, κυρίως η αρνητική, τα σχόλια […]

Οι γλάροι το καράβι σου θα κυνηγούν και ξαφνικά βουτώντας τον πόνο σου θα ψιθυρίζουν. Σε σένα που γελάστηκες πως τόσομπλε θα έφτανε την απόγνωση να βάψει. Δελφίνια οι καημοί σου θα σε προσπερνούν και πριν προλάβεις τους προορισμούς σου θα μολεύουν.Γιατί η θάλασσα η εκδικητική τους αποχωρισμούς με λύσσα αναδεύει. Κι αν δάκρυ δεν της τάξεις και λυγμούς τα […]

Δυο στιγμές. Ταπεινές, και δεν ένιωσα την πνοή του Θεού, που τις ζύμωσε. Τόσο συνηθισμένες – δε μάντεψα το κεντρί, που ανεξάληπτα θα με στιγμάτιζε. Τόσο απαλές. Δεν προαισθάνθηκα το πένθος του θανάτου τους. Ούτε πως, φαντάσματα, θα εγείρονταν να με καταδιώξουν. Σα νά μουν ένοχος που τις έζησα, σα νά μουν οφειλέτης για μια ανάσα αγάπης. Τόσο κοινές, και […]

Μην προσπαθείτε να με πείσετε. Κανείς δεν μπορεί να ιστορήσει παρά τη δική του αυθαίρετη αλήθεια. Και να διηγηθεί, αν μπορεί, πώς αυτή ενηλικιώθηκε ή διαψεύστηκε μέσα από τις αλήθειες των άλλων. Νάζια οι αποδείξεις σας και σοφιστείες τα επιχειρήματά σας. Η γλώσσα με λέξεις μεταμφιέζει την πραγματικότητα, μέχρι το ψέμα να γίνει αλήθεια ανεστραμμένη.Μπορείτε, όμως, να μου περιγράψετε την ομορφιά […]

Κι αν το πρωί η συναναστροφή και η απάθεια της μέρας σκεπάζουν το χαμό σου, τις νύχτες στα όνειρα έρχεσαι. Παριστάνεις πως αγνοείς τον αποχωρισμό, μου μιλάς με όλα τα λόγια, που θα ψιθύριζες, αν δεν είχες πεθάνει. Παίζεις με το χρόνο και με πετάς σε τοπία που δεν θα μπορούσες να είσαι..στα μέρη και τις ιστορίες, που δεν πρόλαβα […]

Κανένας μόχθος, προσωπικό επίτευγμα, θυσία ή άθλος, που έγινε στο παρελθόν, δεν μπορεί να εξαργυρώνεται εις το διηνεκές. Και η επίκληση του κατορθώματος και του κόπου με στόμφο και έπαρση επ´ ουδενί δε δικαιολογεί την αναγωγή του σε υποχρεωτικό πρότυπο για τις επόμενες γενιές ή κεκτημένο αδιαμφισβήτητο.Σαν την επανάσταση του 21, που με τόσο αίμα ποτίστηκε, για να καταντήσει το έθνος […]

Ευστράτιος Παπάνης, Πανεπιστήμιο Αιγαίου Οι πιο προβληματικοί άνθρωποι, που η Παιδεία ή η ψυχοθεραπεία λίγη μεταβολή μπορεί να τους προκαλέσει, είναι τελικά: Όσοι δεν μπορούν να διαχειριστούν τη φθίση και την παρακμή, εκείνοι, δηλαδή, που ξεγελάστηκαν πως η νεότητα, το κάλλος, η φήμη, η εξουσία και η επιρροή θα κρατούσαν ες αεί..δίχως καβάντζα καμιά…Ετούτοι εδώ μεμψιμοιρούν, αναπολούν και μέμφονται.. Αυτοί […]