Τα γεγονότα, τις καταστάσεις, τα κίνητρα, που ποτέ δεν έχουν με λόγια ειπωθεί, αν αθροίσετε, Τις λέξεις, αν συλλέξετε, που λάθος ερμηνεύτηκαν μα πολλαπλές ή μισές σημασίες κουβαλούσαν, Συναισθημάτων συλλέκτες […]

Οι ερμηνείες, που ενώνουν τις χρονικές στιγμές, χτίζοντας της ψευδαίσθηση του εαυτού, της προσωπικής ιστορίας και της προοπτικής Μια σκοτεινή πορεία, που φωτίζεται από τις σχέσεις με τους άλλους, την […]

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα παραμύθι, που ήθελε στο τέλος, να ζουν οι ήρωες του καλύτερα από εκείνους, που το διαβάζουν. -Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, είπε […]

Καθώς εξελίσσεσαι, οι πιο ένθερμοι χειροκροτητές είναι τα πιράνχας, που στην πρώτη πτώση θα σε κατασπαράξουν για το θράσος σου να ανεβείς ψηλότερα και μόνιμοι ακόλουθοι τα παράσιτα, που θα […]

Με πόση προθυμία των ασίγαστων παθών τις ηδονές, τις μάχες και την έξαψη θα αντάλλασσα για το χαμένο, ήσυχο χαμόγελο εκείνης, που δίχως τιμήματα την αζήτητη ευτυχία μού προσέφερε. Με […]

Στράτος Παπάνης Ζήτησα από το Θεό να με γυρίσει πίσω στις Εδέμ της παιδικής μου ηλικίας. Τότε, που τα μικρά περιέκλειαν το πελώριο, οι λεπτομέρειες στα μάτια μας φάνταζαν πιο […]

Ευστράτιος Παπάνης, Επίκουρος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου Τα πιο απεγνωσμένα σαγαπώ μάς καταδιώκουν, όταν δεν μπορούν πια να ειπωθούν. Και επαίσχυντα εκείνα, που λησμόνησαν να θυσιάσουν στην πράξη, όταν εκστομίστηκαν. Εκκωφαντικά […]

Ευστράτιος Παπάνης Μια φορά κι έναν καιρό δυο νέοι είχαν καθίσει να ξεκουραστούν στα απόμερα των δικών τους κόσμων. Εκείνος βαρέθηκε το κόκκινο της ζωής του κι εκείνη έχανε την […]

Σελήνη είναι ο έρωτας, όταν αναλογίζεται τον εαυτό του, χωρίς εξιδανικεύσεις και μελίσματα. Λυκόφως των χαμένων, την ώρα που δύουν στη θύμηση των ανθρώπων. Σκιά κάθε αρχής, που έχει προμαντέψει […]

Οι άνθρωποι που μας ερωτεύτηκαν, εκείνοι, που για χάρη τους ούτε μια αντιφεγγιά πόθου δεν προσποιηθήκαμε πως είχαμε φυλάξει, έρχεται στιγμή που ανασταίνονται, σα νοσταλγία, σαν αδικία ή σαν σπαταλημένη […]

Οι μόνοι νεκροί εδώ μέσα είναι ο χρόνος και το Εγώ. Ίσως και εγώ. Μοιράζομαι μαζί τους μια ιδιότυπη παράλληλη πραγματικότητα, ένα ενωτικό παρόν: Είμαστε τώρα εδώ, όλοι μαζί στον […]

Όσο πιο καθαγιασμένος είναι ο ναός, της γνώσης, της θρησκείας, της πολιτικής, τόσο περισσότερο εξαχρειωμένα είναι τα ζιζάνια και οι ξενιστές, που τον παρασιτούν. Όσο πιο βαρύγδουπες οι λέξεις, που […]

Μύθοι, ιστορίες, θρύλοι, διηγήσεις, ήθη και έθιμα αποτελούν τα άτυπα στοιχεία κάθε έθνους, που επιθυμεί να διαιωνίσει στο χρόνο την ταυτότητα, τη συνεισφορά και το στίγμα του. Όχι για να […]

Ψηλά μου έμαθαν πως βρίσκονται οι αξίες. Στα δύσβατα σε προσμένει το τέλειο, τα ιδανικό. Αισθήσεις απρόσιτες και κόσμοι μαγεμένοι. Αέναοι πόθοι, δοξασίες λυτρωτικές Εκεί, πάνω από όλους, όσα πρέπει […]

Εξαπατά προσποιούμενο πως είναι η μόνη πραγματικότητα. Παρασύρει, καθώς μοιάζει αμετάβλητο, σταθερό, απαιτητικό, αδιαπραγμάτευτο και ενιαίο. Αιτία και αποτέλεσμα, τιμητής του παρελθόντος και προάγγελος του μέλλοντος, επιβάλλεται ως αλήθεια, που […]