Δρ Ευστράτιος Παπάνης

Οι άνθρωποι αρέσκονται να αναζητούν ιδιότητες και χαρακτηριστικά σε ηγετικούς, επιτυχημένους ή χαρισματικούς ανθρώπους, αποδίδοντας τα όμως, όχι προθύστερα ή κατά την επιτέλεση των γεγονότων, αλλά αφού η ιστορία καταδείξει το ευνοϊκό για εκείνους αποτέλεσμα και αποφανθεί αμετάκλητα για τους ηττημένους.

Λόγια που ξεστομίστηκαν σημαδιακά, φράσεις πεφωτισμένες, επιλογές δύσκολες μα ενορατικές, συνεργάτες επιμελώς διαλεγμένοι, διακινδύνευση και οργανωτικότητα, όλα γνωρίσματα κατοπινά του τολμηρού, του συνετού ή του πρωτοπόρου.

Εάν όλα όμως τούτα επισφραγίζονταν με έρεβος και αποτυχία. κανείς δε θα αναγνώριζε την εκπληκτική προσωπικότητα, αλλά περισσότερο θα καταδίκαζε για αστοχίες, αβλεψίες, παραλείψεις και κακές προθέσεις.

Επειδή οι όχλοι με την ίδια ορμή θεοποιούν όση με εκείνη που σταυρώνουν.

Και επειδή τα κοινωνικά φαινόμενα αποκτούν την υπόσταση ή την ανοησία του μελετητή, που τα αναδεικνύει.

Ίσως οι αντι-ήρωες και μερικοί καταραμένοι των εποχών να αποτελούν μια ρομαντική εξαίρεση στον κανόνα αυτό, εάν έχουν την εύνοια συγγραφέων ή ποιητών μελαγχολικών και απογοητευμένων.

Κι αυτό γιατί, μέσα στην έπαρση και την πολλή διαστολή, αποδίδουμε στους χαρακτήρες και στις ατομικές προσπάθειες όσα δικαιούνται η συγκυρία, η τύχη και οι καιροί, που σαν αδιάλλακτες μοίρες προδικάζουν τις πιθανότητες και τις εναλλακτικές, ηρωοποιούν ή εξαφανίζουν τους πρωταγωνιστές και αποφαίνονται για τις καταλήξεις.

Αλλά πολύ περισσότερο, επειδή μέσα στη μωρία και την αφέλεια των περισσότερων, ως επιτυχία λογίζεται η δύναμη, η εξουσία, η καταξίωση, οι έρωτες και τα πάθη, όλα τέκνα της στιγμής και όχι η ευτυχία των σχέσεων και της επικοινωνίας, που καμία Λάχεσις ή ερμηνεία δεν καθορίζει ή οριοθετεί.

Φωτογραφία:
Αλέξανδρος Παπάνης, Όρος Άθως