Όσο εξοικειώνεσαι με το θάνατο, τόσο λιγότερο αντέχεις την καθημερινότητα.

Κι όμως, αν οι άνθρωποι δεν χάνονταν, το κακό θα γινόταν αθάνατο στην οικουμένη.

Επειδή κάθε ψυχή, όταν το σώμα εγκαταλείπει, το ζύγι της αγάπης μόνο παίρνει μαζί της, και πίσω στη γη αφήνει τα άσχημα όλα και τα ασήμαντα.

Μα κυρίως γιατί, όταν εκλείπουν του χρόνου οι αυταπάτες, η ύβρις θεριεύει στους λογισμούς και στις καρδιές η έπαρση παντοτινή μοιάζει.

Στράτος Παπάνης