Μια διήγηση για μεγάλα και μικρά παιδιά

Ευστράτιος Παπάνης

Υπάρχει μια μέρα στο τέλος των δίσεκτων ετών, που τα παραμύθια λήγουν με απροσδόκητο, ακόμα και αντίστροφο τρόπο. Όχι αναγκαστικά καλό ή κακό, γιατί αιώνες τώρα ξέρουμε πως αυτά τα δυο, καταδότες των Θεών είναι, έτσι που, όταν έρχονται δήθεν ακάλεστα στους ζωντανούς, φέρνουν εκβάσεις περίεργες και συνέπειες απρόβλεπτες και μοίρες.

Συμβαίνει, λοιπόν, τότε ο κοντορεβυθούλης να γίνεται πανύψηλος, η Κοκκινοσκουφίτσα να φτάνει στη γιαγιά, κινδυνεύοντας από τα βόλια μονάχα του επίδοξου κυνηγού, ο καθρέφτης να σπάει σε χίλια κομμάτια, πριν ανακηρύξει την ομορφότερη, οι πέτρες με τις οποίες τα κατσικάκια γέμισαν την κοιλιά του κοιμισμένου λύκου να είναι αβύθιστες ελαφρόπετρες και το γοβάκι της Σταχτοπούτας, ανέλπιστα, να χωράει στο πόδι της μεγαλύτερης αδερφής!

Σε ένα τέτοιο παραμύθι κάποτε, και ενώ η εμβόλιμη μέρα του χρόνου είχε για τα καλά μπει, τα τρία γουρουνάκια είχαν δει να κατεδαφίζονται όλες οι εκδοχές των σπιτιών τους, ακόμα και τα πέτρινα, επειδή ο λύκος είχε εκσυγχρονιστεί με μπουλντόζες και μηχανήματα και είχε ανίερα συμμαχήσει με την πολεοδομία για την βίαιη απομάκρυνση κάθε εκτός σχεδίου κτίσματος.

Έκθετα τα χοιρίδια ετοιμάζονταν να υπομείνουν καρτερικά το γαστριμαργικό πεπρωμένο τους, όταν εξαίφνης, απειλητική και βουερά, με αλαλαγμούς. και ύβρεις και επιχειρήματα εμφανίστηκε μια αγέλη υαινών, που κατατρόπωσε τον λύκο και τον εξέθεσε σε ολα τα ζώα του δάσους με τα ακόλουθα λόγια:

• Δεν ντρέπεσαι πανούργε και μοχθηρέ, εσύ που απασχολείς με τις βλακείες σου όλες τις διηγήσεις, να τα βάζεις με αυτά τα απροστάτευτα και τρυφερά πλασματάκια; Μια καταδιώκεις την ανήλικη Κοκκινοσκουφίτσα, μια τα παιδιά της κατσίκας και τώρα τούτα εδώ τα ανίδεα γουρουνάκια;
• Γιατί δεν τα βάζεις με κάποιον του μεγέθους σου, αλλά προτιμάς όσα δεν έχουν ακόμα μεγαλώσει; Ιδού, σε καταγγέλουμε ενώπιον των κατοίκων αυτής της ζούγκλας αλλά και μπροστά στον λέοντα τον αυτοκράτορα, για την ανάρμοστη και επονείδιστη συμπεριφορά σου.
• – Ναι, υπερθεμάτισαν τα γουρουνάκια και, καθώς ξεθάρρεψαν, άρχισαν να λοιδωρούν κι άλλα σαρκοφάγα. Να και η τίγρης πήγε να μας κατασπαράξει και το τσακάλι και ο κροκόδειλος και ο δράκος. Βασιλιά πρέπει όλη η δίκαιη και έκπληκτη από όσα διαδραματίζονται κοινωνία να μας προστατέψει. Διάταξε να μας φυλάει τούτη η αγέλη των υαινών και ‘μείς θα σας αποκαλύψουμε κάθε παραβάτη από δω και πέρα.
• Το λιοντάρι μη θέλοντας να προκαλέσει το δημόσιο αίσθημα (πολλά αγριογουρουνάκια είχε ήδη στο στομάχι του) είπε με στόμφο:
• – Από δω και πέρα οι ύαινες αναλαμβάνουν την διαφύλαξη της ψυχικής και σωματικής ευεξίας σας. Θα έρχεστε, όμως, μια φορά το μήνα να καταγγέλετε εκείνους που αμφισβητούν τις διαθέσεις μου.
• Έτσι κι έγινε. Όμως τα γουρουνάκια δεν πήγαν ποτέ να ξαναμιλήσουν στον βασιλιά. Και οι φήμες λένε πως οι προστάτιδες ύαινες κατέσφαξαν τα τρία (και πολλά άλλα) γουρουνάκια
• Επειδή καμία φορά οι θεματοφύλακες των αξιών μιας άγριας ζούγκλας είναι πιο ανήμεροι από τους διώκτες λύκους..