Κάποιες νύχτες οι μνήμες, όσων υπήρξαν και χάθηκαν, συναινούν με τις ενοχές, όσων δεν πραγματοποιήθηκαν, καθώς τα άρρητα αποπλανούν τα νοήματα και στρεβλώνουν τις σημασίες.

Τότε η πραγματικότητα ξεθωριάζει, μικραίνει και σβήνει, γίνεται παραίσθηση και παραζάλη, για να ενσαρκωθούν σαν αναλαμπή, όσα κατοίκησαν την άβυσσο.

Και ολα μαζί, νεκρά και αγέννητα, κρύβονται σε κάθε τι υπέροχο και αθώο και χρωματίζεται με θλίψη η ομορφιά και με αμφιβολία κάθε αλήθεια.

Στράτος Παπάνης