Οι συμφορές των άλλων γκρεμοί που απειλούνε. Από γέφυρες ψηλές και διαζώματα κοιτάμε προς τα βάθη,

Άλλοτε με ιλίγγους, μα κάποτε με δέος και με τρόμους,

Κι άλλοτε με έπαρση και πεποίθηση περίσσια,

Ξένα στηθαία και κιγκλιδώματα καθώς σφιχτά κρατάμε, τις βεβαιότητες της ζωής μας επικαλούμενοι ως άλλοθι και ως καλή μαρτυρία.

Όμως, μέχρι επάνω στο φαράγγι, υπόκωφη, η βοή του ποταμού αναδύεται, των δακρύων, ορμητική και πεινασμένη για τους δικούς μας πόνους και τους θρήνους.

Τότε που επιβλητικός ο γκρεμός της συμφοράς μας θέαμα αλλότριο θα γίνεται, ενώ ποντίζει τα αναχώματα, τα επιχειρήματα, σαν πρόσχημα, σαν ψεύδος.

Στράτος Παπάνης