Είναι οι πρωτινοί έρωτες αντιπερισπασμοί στη ζωή και ανθούν με το κάλλος, τη δύναμη και την ουτοπία.

Γρήγορα οι περιστάσεις θα διεκδικήσουν όσα σφετερίστηκαν και θα τους απογυμνώσουν ή θα τους δικαιώσουν.

Όμως οι στερνοί πόθοι, οι σπάνιοι, οι ατελέσφοροι, οι απελπισμένοι, αντιπερισπασμοί γίνονται στο θάνατο και διεκδικούν όσα ορίζουμε και εκείνα που δεν έχουμε, τα ουράνια και τα επίγεια, τα εφικτά και τα απρόσμενα.

Ακριβώς όπως ο θάνατος χορταίνει μόνο μόλις λαφυραγωγήσει την ύπαρξη.

Και τότε, επειδή θυσίασαν στο αδύνατο, οι έρωτες οι έσχατοι, μερτικό παίρνουν στην αθανασία.

Στράτος Παπάνης