Τεντώνουν τα αόρατα νήματα η απόσταση, ο χρόνος, οι δυσκολίες, οι ανασφάλειες.

Φέρνουν στα όρια τους ιμάντες, που συνέχουν έρωτες, φιλίες, αναμνήσεις και πρόσωπα.

Κι όλοι οι ιστοί οι αέρινοι, κι όλα τα κίβδηλα συναισθήματα, κι όλοι οι άνθρωποι, που τα καταχράστηκαν, με βοή και ορμή καταλύονται. Και στη θραύση τους συνθλίβουν τα όνειρα, που με το νάμα σου κάποτε έθαλλαν.

Οι άλλες όμως, οι ιαχές της ψυχής σου οι άφθορες, αυτές, που αντέχουν, ηχούν κι αντιστέκονται, οι γνήσιες και δυνατές, μένουν για να σε δένουν με την αγάπη, να σε αναμιγνύουν με όσους σε θάλπουν, να σε συμπλέκουν με όσα βίωσες, να διηγούνται ιδανική την ιστορία σου.

Κι έτσι ξεχωρίζουν όσοι σε αγάπησαν από εκείνους που με την ανοχή σου απίστησαν.

Στράτος Παπάνης