Νεκροστολίσαμε τους αγαπημένους με έθιμα προσευχές, ιεροτελεστίες, κτερίσματα και υποκριθήκαμε πως κάτι από εκείνους διαφυλάξαμε κοντά μας.

Εξανθρωπίσαμε το θάνατο με ξόρκια και θρήνους με παρακάλια και δέηση, για να μην μας τρομάζει η απειλή και η παντοτινή του αγκάλη.

Τους πεθαμένους βαθιά στη γη συγκαλύψαμε, έτσι που να μη μας αηδιάζει η αποφορά και η ήττα.

Όμως μία αντίσταση τις ψυχές αντρειώνει:

Σα να μην υπήρξες ποτέ μπροστά στο τέλος να στέκεσαι, σα να ήταν περισσή η ζωή σου, που χάνεις.

Οι άνθρωποι δε συναινούν σε ειμαρμένες που οι ίδιοι δεν όρισαν, οι άνθρωποι με τους θεούς συζητούνε ως ίσοι.

Στράτος Παπάνης