Ευστράτιος Παπάνης

Κι αν πονάς και συλλογίζεσαι πως όλοι οι τόποι μένουν ίδιοι, κι ας λείπουν αυτοί που σε ανέστησαν, άσε την ψυχή σου να δει: Στη γη οι πατημασιές όσων πέρασαν φωτίζουν, σα φλέβες, δαντελωτά μονοπάτια προς το Δημιουργό τους. Στα ανοιχτά παράθυρα ανθίζουν οι ψίθυροι, που σε καλούν να υπερβείς τη θολούρα των αισθήσεων σου. Η ματιά του βρέφους, που αναίτια σου χαμογελά, ο χαιρετισμός τους είναι από τον ουρανό. Τίποτα δε λείπει: Μόνο η δύναμη της καρδιάς σου να μιλά την κρυφή, αιώνια γλώσσα των αοράτων