Κι αν το πρωί η συναναστροφή και η απάθεια της μέρας σκεπάζουν το χαμό σου, τις νύχτες στα όνειρα έρχεσαι. Παριστάνεις πως αγνοείς τον αποχωρισμό, μου μιλάς με όλα τα λόγια, που θα ψιθύριζες, αν δεν είχες πεθάνει. Παίζεις με το χρόνο και με πετάς σε τοπία που δεν θα μπορούσες να είσαι..στα μέρη και τις ιστορίες, που δεν πρόλαβα να σου διηγηθώΠροσποιείσαι πως ζεις, υποκρίνεσαι πως τίποτα δε συνέβη. Μα η καρδιά μέσα στο όνειρο πάλλεται από το θρήνο. Το σώμα ακίνητο τρέμει μην ξυπνήσει.  Και η ψυχή δεν ξέρει ποιο θάνατο αν διαλέξει κοντά σου θα έρθει..Στράτος Παπάνης