Ευστράτιος Παπάνης, Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Τα θεμέλιά της βαθιά ριζωμένα στην επικοινωνία. Ούτε ένστικτο ούτε ορμή ούτε μάθηση ή μίμηση και ανάγκη, παρά η συνείδηση, που αιμορραγεί, αν δεν την πλησιάσει. Αμάθητη στην αρχή, ζητά αφορμές, προβάλλει τον εαυτό στη χαρμολύπη των άλλων και ,συμπάσχοντας, θεριεύει. Μέχρι που μιαν αυγή το δάκρυ της, αναπάντεχο,αγκαλιάζει την ανθρωπότητα, πριν κρυφτεί στις αναστολές σου, φοβισμένη από τη βοή και την οίηση του κόσμου. Αναρωτιέσαι, πώς- τόσο μικρός- χώρεσες τα μήκη και τα πλάτη της, μα γρήγορα καταλαβαίνεις ότι, αν σε ευνοήσει με την αγνότητά της, ένα σύμπαν μπορεί να πάλλεται σε κάθε σου αναπνοή. Κίνητρο, έμπνευση θυσία, θρυμματίζεται στην παραμικρή έπαρση, ατονεί όταν ερμηνεύεται, λιποτακτεί ενώπιον της λογικής. Η αγάπη, που συνέχεια απαιτεί να έχεις ακέραια την προσωπικότητα, καθώς την πληθαίνεις, μοιράζοντας την σε όλους.