Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΜΕ ΛΟΓΙΑ ΑΠΛΑ

Οι ερμηνείες, που ενώνουν τις χρονικές στιγμές, χτίζοντας της ψευδαίσθηση του εαυτού, της προσωπικής ιστορίας και της προοπτικής Μια σκοτεινή πορεία, που φωτίζεται από τις σχέσεις με τους άλλους, την […]

Στράτος Παπάνης Ο ηλικιακός ρατσισμός είναι ο κατεξοχήν δείκτης αυταρχισμού, που συσχετίζεται με τις πραγματικές -φανερές ή συγκεκαλυμμένες- αντιλήψεις απέναντι σε κάθε άλλη ρητορική μίσους ή διακρίσεων, όσο κι αν […]

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα παραμύθι, που ήθελε στο τέλος, να ζουν οι ήρωες του καλύτερα από εκείνους, που το διαβάζουν. -Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, είπε […]

Καθώς εξελίσσεσαι, οι πιο ένθερμοι χειροκροτητές είναι τα πιράνχας, που στην πρώτη πτώση θα σε κατασπαράξουν για το θράσος σου να ανεβείς ψηλότερα και μόνιμοι ακόλουθοι τα παράσιτα, που θα […]

Με πόση προθυμία των ασίγαστων παθών τις ηδονές, τις μάχες και την έξαψη θα αντάλλασσα για το χαμένο, ήσυχο χαμόγελο εκείνης, που δίχως τιμήματα την αζήτητη ευτυχία μού προσέφερε. Με […]

Στράτος Παπάνης Ζήτησα από το Θεό να με γυρίσει πίσω στις Εδέμ της παιδικής μου ηλικίας. Τότε, που τα μικρά περιέκλειαν το πελώριο, οι λεπτομέρειες στα μάτια μας φάνταζαν πιο […]

Ευστράτιος Παπάνης, Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου Αφιερωμένο στη φίλη μου Βένη Παπαδημητρίου Οι εποχές είναι δύσκολες για όσους εργαζομένους άνω των 45 ετών αποφασίζουν είτε από ανάγκη είτε από […]

Ευστράτιος Παπάνης, Επίκουρος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου Τα πιο απεγνωσμένα σαγαπώ μάς καταδιώκουν, όταν δεν μπορούν πια να ειπωθούν. Και επαίσχυντα εκείνα, που λησμόνησαν να θυσιάσουν στην πράξη, όταν εκστομίστηκαν. Εκκωφαντικά […]

Ευστράτιος Παπάνης Μια φορά κι έναν καιρό δυο νέοι είχαν καθίσει να ξεκουραστούν στα απόμερα των δικών τους κόσμων. Εκείνος βαρέθηκε το κόκκινο της ζωής του κι εκείνη έχανε την […]

Δυστυχώς μπορεί η κοινωνία να μην περιχαρακώνει με πρόδηλους τρόπους την ευτυχία, καθορίζει όμως τους ορισμούς και τους προσδιορισμούς της και επομένως οριοθετεί τον αγώνα των ανθρώπων για την απόκτηση […]

Σελήνη είναι ο έρωτας, όταν αναλογίζεται τον εαυτό του, χωρίς εξιδανικεύσεις και μελίσματα. Λυκόφως των χαμένων, την ώρα που δύουν στη θύμηση των ανθρώπων. Σκιά κάθε αρχής, που έχει προμαντέψει […]

Οι άνθρωποι που μας ερωτεύτηκαν, εκείνοι, που για χάρη τους ούτε μια αντιφεγγιά πόθου δεν προσποιηθήκαμε πως είχαμε φυλάξει, έρχεται στιγμή που ανασταίνονται, σα νοσταλγία, σαν αδικία ή σαν σπαταλημένη […]

Οι μόνοι νεκροί εδώ μέσα είναι ο χρόνος και το Εγώ. Ίσως και εγώ. Μοιράζομαι μαζί τους μια ιδιότυπη παράλληλη πραγματικότητα, ένα ενωτικό παρόν: Είμαστε τώρα εδώ, όλοι μαζί στον […]

Όσο πιο καθαγιασμένος είναι ο ναός, της γνώσης, της θρησκείας, της πολιτικής, τόσο περισσότερο εξαχρειωμένα είναι τα ζιζάνια και οι ξενιστές, που τον παρασιτούν. Όσο πιο βαρύγδουπες οι λέξεις, που […]

Μύθοι, ιστορίες, θρύλοι, διηγήσεις, ήθη και έθιμα αποτελούν τα άτυπα στοιχεία κάθε έθνους, που επιθυμεί να διαιωνίσει στο χρόνο την ταυτότητα, τη συνεισφορά και το στίγμα του. Όχι για να […]

Ψηλά μου έμαθαν πως βρίσκονται οι αξίες. Στα δύσβατα σε προσμένει το τέλειο, τα ιδανικό. Αισθήσεις απρόσιτες και κόσμοι μαγεμένοι. Αέναοι πόθοι, δοξασίες λυτρωτικές Εκεί, πάνω από όλους, όσα πρέπει […]